3 dagen Nanoro

30 oktober 2010 - Ouagadougou, Burkina Faso

Ouagadougou, Burkina Faso, Lokale tijd (22:30)

En daar zit ik dan weer op een hotel kamertje in het Spledid Hotel in Ouaga (zo wordt het door de mensen hier genoemd). De afgelopen drie dagen was k in het URCN (Unite de Recherche Clinique de Nanoro). De internetverbinding was daar niet zo goed dus vandaar een dat dit bericht even op zich liet wachten. Op 1 minuut van de klinkiek lopen zat ons 'Gasthouse', binnen dezelfde muren als de kliniek zelf. Ik heb hier 3 nachten lekker geslapen en ook niet onverdienstelijk gegeten. Hoewel het natuurlijk net afhangt wat je verwachtingspatroon is. 's Ochtends hadden wij een soort korte dunne stokbroodjes, waarop we dingen als jam en boter en suiker konden doen en zelfs Nutella=O!!! 's Middags aten we warm en vreemd genoeg at ik dan vaker nog meer dan 's avonds. We hebben er verschillende warme dingen te eten gehad. Soms pasta met een uitje of zo er door heen, hamplappen erbij die ik zelf niet zo heel lekker vond en toen we hadden bedacht om ze op te bakken waren de lucifers op maarja, we hebben rijst gehad met kippenresten erin. Kippenresten?!? Ja kippenresten. Veel gewoon vlees zat er niet meer aan. Het waren voornamelijk botjes en levertjes en zelf een kippenpoot. Ik zie tussen m'n rijst opeens iets van een soort dunne nagel tevoorschijnkomen. Dus ik met m'n vork een beetje prikken en ja howr, een kippenpoot. Ook hebben we een keer een aardappelsgehad met giga veel knoflook. Gelukkig aten we allemaal hetzelfdexD. En de laatste middag een visje met mooi de kop er nog aan. Er stond in de zelfde 'eetzaal' een koelkast met veel water en ja ook bier!!!=D. Niet veel maar tog. Dat smaakte in deze hitte toch zeker wel en 's avonds wanneer het afkoelt tot een ijskoude temperatuur 25 graden smaakt dat ook nog wel. Zoals eerder gezegd was eerste indruk van de klinkiek zeer goed en zag het er zeer mooi er verzorgd uit. Deze mening over de faciliteiten is onveranderd gebleven. Woensdag ochtend gingen we de rest van het ziekenhuis bekijken. Wat ik minstens zo interessant vond. Misschien dan tog Geneeskunde??? Nou ja dat is van later belang. Het ziekenhuis had een speciale kinderafdeling met zelfs soorten kermert handpoppen aan de bedrand en gewoon zelfs een speelkamer. Ook hadden ze een speciale TB spot voor de bewuste mensen en nog veel meer dingen waar ze trots op zijn. Daarna gingen we naar andere 'Sites' dit zijn andere doktersposten of onderzoekscentra. Eerst gingen we naar een lokale dokterspost in Nanoro. Zo'n 3 minuten rijden, oftewel dat hadden we ook lopend kunnen doen. Dit moet je je voorstellen als 2 kleine huisjes met een doktertje met wat sneltestjes op het bureau en de geiten die zo'n beetje letterlijk door de huisjes lopen terwijl er een patiënt is. Daarna door naar Naswangha (geen flauw idee of ik het goed spel). Dit was al stukke groter dan de dokterspost maar niet te vergelijken met de kliniek. Dit waren de eerste keren dat ik een beetje met de lokale 'arme' bevolking in aanraking kwam. Toen we terug gingen hadden m'n 'begeleiders=P' een meeting met veel belangijke mensen uit de kliniek. Vanaf toen begon echter voor hun een beetje de problemen. De instelling van die mensen is namelijk heel anders dan wij in Nederland kennen. Alleen komt wel goed, maar er wordt heel moeilijk over gedaan. Het is te ingewikkeld en te veel werk, steunen, kreunen. Het schijnt dus dat ze zelfs heel lang moeilijk hebben gedaan over of de onderzoekspapiertjes met een zwarte of een blauwe pen moesten worden ingevuld. WTF!?! Blauw is namelijk makkelijker fraude op te herkennen en zwart niet. Maar volgens hun zou je bij de blauwe pen na 10x kopíëren het niet meer goed zien. Sorry hoor, maar wie gaat het nou 10x kopiëren. En zo waren er nog wat probleempjes. Zo kwamen ze ook overal te laat op iedere afspraak. Nou zullen mensen die mij goed kennen zeggen; nou perfect lang voor jou voel je je zeker helemaal thuis. Maar dit was dus niet 5 of 10 minuutjes. Maar echt gewoon uren. Zo ook de laatste dag toen zouden we eerst om 3 uur weggaan. Nou dat werd dan toch 4 uur. Dus 10 voor 4 wij onze tassen halen. Zegt ie: 'Ja ik ben er over 10 minuten'. Om half 5 was hij der. Maar goed, dat waren niet mijn zorgen. Donderdag ben ik met name in het lab geweest. Ik heb veel meegekeken met PCR's (een soort diagnostiek) en een nieuw soort PCR die 2x zo snel is. Dus mee kijken met het nieuwste van het nieuwste=P. Ook heb ik m'n checklisten voor m'n eigen onderzoek ingevuld. Foto's erbij gemaakt ter bewijs. Veel geobserveerd en gekeken en meningen gehoord en op het eind nog een gesprekje met Marc gehad over een paar puntjes en nu uitwerken maar. Vandaag zijn we (Ik, Henk en Pètra) terug gegaan vanuit Nanoro, waar we Anneke en Laura achter hebben gelaten, waar we weer gearriveerd zijn in Ouagadougou. Voordat we gingen hadden we nog een klein wandelingetje gemaakt door een deel van Nanoro, om de lokale bevolking te zien. Daar leeft een stam met vrouwen met littekens in hun gezegd (dit gebeurd wanneer ze nog kleine meisjes zijn) en dit wordt gezien als versiering. Het vervelende was alleen dat ze ook geen Frans spraken. Dus kon je niet echt met ze communiceren. Dus Henk heeft wat mooie foto's gemaakt en Pètra heeft Tarzan nagespeel. 'Jij Jamin, Ik Pètra'. Ik betwijfel nog steeds op ze het snapten. Morgen gaan we door naar Bobo. Waar we volgens mij maandag nog een 'site' gaan bekijken. Ik weet niet of ze daar internet hebben maar mochten we dat daar hebben dan laat ik wel weer wat van mij horen. Verder blijf ik genieten en m'n ogen uit kijken, want langzaam begin ik tog te houden van dit continent. Het heeft wat, ik weet nog niet wat maar ik ga de woorden er nog voor vinden.

P.S Henk heeft ook veel foto's op z'n camera staan, deze zullen later deze week er misschien nog wat van opkomen

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

5 Reacties

  1. Enneke:
    30 oktober 2010
    Hoi Wout,
    Weer erg genoten van je reisverslag.
    het ziet er erg professioneel uit zosls je in het Lab zit je zit daar wel op je plek vind ik.
    De foto's zijn ook erg leuk,ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal Gr ook aan Henk enPeet.
    Enneke
  2. Alex:
    30 oktober 2010
    Hoi Wouter
    Leuk verhaal.
    Lijkt mij een enorme ervaring wat je meemaakt en ziet.
    Foto's zijn mooie ondersteuning van je verhaal.
    Groeten aan Henk en Pètra.
    Alex
  3. Anneke:
    30 oktober 2010
    WUTERS! Leuk om je reisverslagen te lezen, moet zelfs af en toe grinniken. Ben benieuwd naar de verhalen uit Bobo en hoop voor je dat het daar net zo'n luxe is als hier. Zit trouwens nu weer op m'n plekje naast de printers...voelt al lekker vertrouwd.

    Gr Anneke
  4. Laura:
    30 oktober 2010
    Hi Wouter,

    Leuk hoor die reisverslagen, zo kan ik ook lezen waar ik nog zit.

    Ik hoop dat jullie nog een leuke tijd gaan hebben in Bobo en ouagadougou.
    Succes met je verslag!

    Groetjes Laura
  5. Jannij landheer:
    1 november 2010
    Dag Wouter,

    Wat een geweldige ervaring. een beetje jaloers ben ik wel op je. leuk om je verslag en foto's te lezen en te bekijken. veel plezier de laatste dag.

    groeten,
    Jannij Landheer